Í viðtali við Víðsjá á RÚV sagði Bergsveinn meðal annars:

Ég var ungur á sjó og mér þótti það svona sterkt þegar menn fóru að tala um helvítis drauganetin frá þessum og hinum liggjandi hérum og vitanlega eru þetta bara net sem eru búin að missa tengslin við heim mannanna uppi á yfirborðinu en halda náttúrulega áfram að veiða, kannski engum til gagns. Það er svona viss sönn tilfinning í því að yrkja hún erauðvitað orðin jaðarlistgrein því miður en hefur alltaf verið aðal listgreinin en er nú orðin svona jaðar.

Drauganet vísa í það en að öðru marki má tengja þetta við hvurnin við lifum í dag og þá og þessa rímuðu tengingu með Drauganet og Tauganet. Það vísar þá til þess hve við, ja, stöppum okkur full af upplýsingum, af áreitum, af ýmsu sem fyrir ber, án þess að vinna nokkuð úr því og það held ég að sé nokkuð nýtt í mannkynssögunni, að minnsta kosti sögunni okkar. Það getur haft uggvænlegar afleiðingar sko, að ekki geta greint hismið frá kjarna, fisk frá þarabrúki ýmsu sem dynur á úr öllum flóðgáttum.

Þarna er viss bölsýnismaður að yrkja held ég, segir Bergsveinn. Maður sem hefur ekki mikla framfaratrú og hikar ekki við að segja frá því. Það er tilfinningalegi tónninn.
Enda síðan þetta verk á - svona - persónulegri nótum og égg yrki um að að vera manneskja í dag í sambandi við aðra manneskju og hvernig það gengur og hvernig það - svona -
þó það sé ýmislegt kannski myrkt eða kaldhæðið, - ég veit ekki hvað menn vilja kalla það - þá er einmit - vona ég - viss huggun í einu og öðru það er ekki lokað á að maður sé manns gaman eins og kemur fram í nokkrum ljóðanna.