Met de introductie van de polaroidcamera in 1947 werd het voor het eerst mogelijk opnames direct, zonder tussenkomst van een fotolaboratorium, te ontwikkelen. De techniek genoot al snel grote populariteit onder kunstenaars. De mogelijkheid het eindresultaat direct te beoordelen en zonodig een nieuwe opname te maken, heeft hier zeker aan bijgedragen. Ook Veldhoen gebruikte de polaroid als aide mémoire en voorstudie en soms voor het vastleggen van vluchtige situaties. Maar voor hem was de polaroid meer dan een hulpmiddel alleen. Daarvan getuigen de als zelfstandige opnamen bedoelde en met veel gevoel voor sfeer, licht, kleur en compositie gemaakte polaroids, zoals de intieme inkijkjes in Veldhoens huiselijk leven, portretten, zelfportretten, naakten en vakantiekiekjes en opnames van documentaire aard. Een bijzonder onderdeel vormen de zogenaamde gemanipuleerde polaroids, een uit de VS overgewaaide techniek waarbij spectaculaire effecten werden bereikt door met een puntig voorwerp in de nog niet uitgeharde filmemulsie te tekenen. Veldhoen beheerste deze techniek, die hem de mogelijkheid bood om de realiteit naar de hand te zetten, tot in de finesse. Veldhoen ontwikkelde een ware passie voor het medium en maakte meer dan vijfduizend foto's. Ondanks de hoge kwaliteit leidde dit unieke beeldmateriaal jarenlang een verborgen bestaan.