Stuitend anti-semitische besprekingen van films als Jud Süss en Der ewige Jude, geschreven door Nederlandse journalisten, verschenen hier tijdens de bezetting in landelijke dagbladen en NSBkranten. Meer dan Duitsvriendelijke filmrecensies stonden in rijk geïllustreerde en veel gelezen dames- en familiebladen. Na de bevrijding voerden filmbesprekers aan dat ze tijdens de bezetting geen kant op konden. Redacties waren verplicht in hun kolommen aandacht te schenken aan wat er in de bioscopen te zien was. Waren zij in hun filmrecensies te kritisch, dan kon dat door de bezetter worden opgevat als anti-Duits, als verzet. Met alle gevolgen van dien. Door de diverse zuiveringscommissies werd in het najaar van 1945 genoegen genomen met het verweer van de filmjournalisten. Zij werden, op een paar na, beschouwd als 'lichte gevallen', het waren geen 'Schreibmaschinentäter' geweest, geen 'knechten van Goebbels'. Hoewel zij allemaal, al dan niet met tegenzin, hun filmbesprekingen te 'deutschfreundlich' hadden geformuleerd. Wie meer dan zeventig jaar na dato de in bezet Nederland gepubliceerde filmrecensies leest, zal zich niettemin verbazen over zowel de landverraderlijke toonzetting als over de dociele manier waarop nationaal-socialistische films hier een onderdrukt volk werden aangeprezen. Een bijzonder boek over een lang over het hoofd gezien facet van onze oorlogsgeschiedenis. (Publisher's website)