Roger Scruton (1944) is een van de meest prominente Britse filosofen van deze tijd. Tegelijkertijd roept zijn werk veel weerstand op, niet het minst vanwege zijn ver doorgevoerde conservatisme en traditionalisme. Dat conservatieve instinct werd eens te meer aangescherpt ten tijde van de Parijse studentenrevolte van mei '68. Van toen af aan beschouwde Scruton het als zijn taak om een krachtige tegenstem te bieden tegen wat hij 'de cultuur van de verwerping' noemde, die hij belichaamd zag in liberalen in de traditie van Russell en Mill, in existentialisten als Sartre en in 'postmodernisten' als Foucault. Deze cultuur van de verwerping is tegelijk een verwerping van de cultuur, d.w.z. van de hoge cultuur (de cultuur in overdrachtelijke zin) die door Scruton te vuur en te zwaard wordt verdedigd. Dit boek biedt een reeks analyses van Scrutons centrale ideeën, vooral met betrekking tot vorming en onderwijs, en het overdragen en instandhouden van cultuur en beschaving.