"Als jongen hield Gerrit Komrij al meer van boeken dan van mensen - en misschien is dat wel zijn hele leven zo gebleven. Oneindig kon hij zijn boeken rangschikken naar formaat, dikte, onderwerp, titel, kleur en geur. Nooit stelden ze hem teleur. Ze bleven eeuwig zijn begeerte wekken: 'als ik een boek zie ben ik verloren. Van kieskeurigheid, van beschaving is geen sprake. Hoe hoger de stapel des te beter'. Komrij schreef schitterende essays over mooie boeken, lelijke boeken, onvindbare boeken, verzonken boeken, ideale boeken en blunderboeken. Zijn gulzige boekenliefde verkeerde, naarmate de stapels hem meer en meer boven het hoofd groeiden, ook wel eens in haar tegendeel: een grenzeloos verlangen naar de leegte. De witte muur. Hij droomde ervan zijn adembenemende bibliotheek te verkopen en opnieuw te beginnen. Het is er nooit van gekomen. 'Het zou mijn dood zijn.' Dit boek bevat een nawoord van Onno Blom over Komrij's leesliefde en verzamelwoede, die leidde tot de Bibliotheek van de Sterren, veertigduizend banden groot".--Provided by publisher.