Summary: Eind 1997 verscheen de roman "Tussen mes en keel" van Geerten Meijsing. Een indrukwekkend boek dat vele herdrukken beleefde. In februari 1998 verscheen in het "Maandblad geestelijke volksgezondheid" een bespreking van de roman door psychiater W.A. Nolen. In het daarop volgende nummer publiceerde Meijsing een reactie op de recensie van Nolen. Meijsing beschrijft hoe en waarom hij zijn roman heeft geschreven; hij legt uit wat voor hem de essentie van het genre is; hij belicht het autobiografische karakter van zijn boek ofwel de verhouding tussen verzinsel en realiteit; hij noemt de drie retorische middelen die een schrijver ten dienste staan om de overtuigingskracht van het beschreven drama te vergroten; hij wijst op de verschillen tussen kunstenaars en 'gewone' mensen; hij geeft een haarscherpe analyse van het doen en denken van zijn alter ego, de ook in andere romans van hem figurerende hoofdpersoon Provenier. Kortom: redenen genoeg om dit essay voor het eerst onverkort, in zijn oorspronkelijke vorm in druk te laten verschijnen.