Friet is volgens gezondheidsfreaks minderwaardig voedsel. Gepensioneerd docent kunstgeschiedenis Paul Ilegems bekommert zich daarom om dit ondergewaardeerde, maar wereldwijd genuttigde fastfood. Eerder schreef hij al de dichtbundel 'Friet bakken' en vier boeken, waaronder 'De Frietkotcultuur'. Nu is van zijn hand ook 'Encyclopedie van de Friet (en de patat)' verschenen. In dit boek documenteert Ilegems het erfgoed van deze eetcultuur. Onder meer via een verfijnde typologie van frietkoten met hoofdcatergorieën als mobiel, semimobiel en vaststaand en subcategorieën als 'patattenten gevestigd in voormalige kerken'. Voorbeelden van 'Relifriet' zijn De Smulkapel in Dendermonde en Frituur Heidi (een kapel in Munsterbilzen). Bij het doorbladeren van de encyclopedie leer je dat kunstenares Prudence Staite monumenten als Stonehenge nabouwde met friet en er zelfs een schilder is gespecialiseerd in het schilderen van frietkoten: de Brusselse autodidact Gillis Houben.