Aan de hand van bronnenmateriaal uit verschillende archieven wordt geschetst hoe de rivier sinds mensenheugenis is gebruikt voor landbouw, nijverheid en ontspanning. Sedert de late middeleeuwen werden met regelmaat van de klok inspanningen geleverd om de Mandel bevaarbaar te maken en als handelsweg te exploiteren, dit evenwel zonder succes. Uiteindelijk gaven het parlement en de regering groen licht in 1872 voor een kanaal met aansluiting op de Leie. In het eerste hoofdstuk wordt een chronologisch overzicht gegeven van de verschillende pogingen die vanaf de 16de eeuw werden ondernomen om de Mandel bevaarbaar te maken en een verbinding met de zee te realiseren. Hoofdstuk twee belicht conflicten over schouwings-, visserij- en brugtolrechten tussen de diverse feodale heren. In een derde hoofdstuk wordt de vlasnijverheid langs de Mandel onder de loep genomen. Het vierde en laatste hoofdstuk trakteert de lezer op een historisch boottripje anno 1777 met de Atlas Ferraris als gids.