In 1808 besliste Napoleon om over te gaan tot de opmaak van het kadaster, waarbij op zeer gedetailleerde schaal elke grondperceel werd ingetekend. Het gelijkheidsprincipe van de Franse Revolutie hield immers in dat iedereen op een evenredige manier zou bijdragen in de belastingen. Om die rechtvaardig te kunnen verdelen moest de staat de bezittingen van elke burger kennen. Voor België duurde het tot 1835 vooraleer dit kadaster was afgewerkt. Tussen 1845 en 1855 werden per dorp gereduceerde kadasterkaarten op schaal 1:20.000 getekend als handige werkdocumenten. Het zijn de oudste kaarten van het onafhankelijke België die percelen, maar ook bodemgebruik, bebouwing, waterlopen enzovoort in kaart brengen. Ze vormden dan ook de basis voor de eerste topografische kaarten in de jaren 1870 en deze kadastrale informatie is zonder meer een troef geweest bij het doorbreken van de industriële revolutie in ons land. Van deze gereduceerde kadasterplannen is slechts 1 exemplaar beschikbaar bij het Nationaal Geografisch instituut van België.