Een jaar lang schreven A.H.J. Dautzenberg en Diederik Stapel elkaar brieven. Het is een bewogen periode. Stapel probeert zijn leven weer betekenis te geven na zijn wetenschappelijke val, Dautzenberg worstelt nog altijd met (de gevolgen van) zijn maatschappelijk engagement. De twee pellen elkaar langzaam af, zoeken steun bij elkaar en verkennen de kracht van fictie. Ook proberen ze een theatervoorstelling van de grond te krijgen. 'De Fictiefabriek' is een bevrijdingsroman in brieven en tegelijkertijd een even boeiende als bonte verzameling bekentenissen, essays, ideeën, observaties en weermiddelen. Het is een boek dat geen precedent heeft in de Nederlandse literatuur. Een bevlogen ode aan de verbeeldingskracht, in een tijd dat opschonend realisme en fantasieloos populisme worden vereerd.