"Aan de vooravond van zijn zestigste verjaardag loopt Daniël Timmers door de stad waar hij is geboren en opgegroeid. Hij wil door herinneringen dwalen. In het stadspark herkent hij een oude vrouw die in een rolstoel wordt voortgeduwd. Toen hij zeventien was had hij een verhouding met haar waarvan niemand weet mocht hebben, want zij was vijfentwintig jaar ouder, getrouwd en de moeder van een vriendin van hem. Zij herkent hem niet, ze is haar leven vergeten. Deze confrontatie veroorzaakt bij hem de vraag wat zijn eigen leven betekend heeft, waarom hij zich nooit heeft kunnen overgeven aan geluk, terwijl het geluk hem wel een paar keer omhelsde. Hij moet onderhand ergens thuiskomen en daar blijven. 'Kleur van geluk' is een filmisch geschreven roman met de melancholieke én lichte toon die zo typerend is voor het literaire werk van Thomas Verbogt."--Cover.