George Frederik Willem Borel

Borel begon in 1852 zijn carrière als cadet bij de artillerie voor het leger hier te lande aan de Koninklijke Militaire Academie te Breda en werd 14 juli 1857 aangesteld tot 2de luitenant bij het 2de Regiment Vestingartillerie. In verband met het toenmalig tekort aan Oost-Indische officieren werden officieren van het leger hier te lande opgeroepen, die genegen waren voor de tijd van 5 jaren gedetacheerd te worden bij de Indische landmacht.
Borel aanvaardde in hetzelfde jaar van zijn aanstelling tot officier een dergelijke detachering. Toen hij in 1859 tot 1ste luitenant bevorderd was, werd hij benoemd tot commandant van de artillerie bij de in dat jaar begonnen expeditie naar de Zuid en Oost Afdeling van Borneo. Het was in deze positie, dat hij in mei 1859 werd ingedeeld bij de colonne van majoor Koch op haar tocht tot onderwerping van de districten Tabalong en Balangan. Bij Koninklijk Besluit van 18 februari 1861 werd luitenant Borel gedecoreerd met het erekruis “voor moed, beleid en trouw”, hebbende zich onderscheiden bij die krijgsverrichtingen in Bandjermasin.
Op zijn verzoek werd Borel toegestaan 30 april 1863 naar Nederland terug te keren, waar hij bij aankomst geplaatst werd bij het 3de Regiment Vestingartillerie.
In 1868 werd hij bevorderd tot kapitein. In deze rang diende hij achtereenvolgens als adjudant voor het materieel bij de artillerie-stapel –en constructiemagazijnen, bij het 1de Regiment Vestingartillerie, bij de pontonniers en tenslotte, als instructeur bij het korps, bij het Regiment Veldartillerie.
Bij de voorbereiding tot de 2de expeditie naar Atjeh werd weer een oproeping gedaan tot de officieren van het Nederlandse leger, die naar Oost-Indië wilden vertrekken en ten gevolge daarvan werd kapitein Borel 10 juni 1873 voor de tijd van 2 jaar gedetacheerd bij het Indische leger, en ingedeeld als commandant van een compagnie vestingartillerie.
Dat kapitein Borel ook hier weer belangrijke diensten bewees – o.a. bij de inname van de Kraton van 3 januari-23 januari 1874 – blijkt uit de onderscheiding, die hem bij Koninklijk Besluit van 6 oktober 1874 ten deel viel, waarbij hem werd toegekend de Eresabel met het opschrift: “Koninklijk Ereblijk voor betoonde dapperheid.”
14 juni 1875 keerde hij naar Nederland terug, en werd bij de reorganisatie van het Wapen geplaatst bij het 2de Regiment Vestingartillerie. 28 oktober 1878 werd hij toegevoegd aan de commandant van de Bereden Artillerie. Daarop volgde in 1884 zijn benoeming tot majoor en plaatsing bij het 3de Regiment Veldartillerie en in 1887 zijn aanstelling tot luitenant-kolonel. In 1888 werd hij in de commissie benoemd om het ontwerp-wetboek van Militair Strafrecht van Prof. Mr. H. van der Hoeven uit een militair oogpunt te onderzoeken en, zo nodig, in overleg met de ontwerper te wijzigen.
Met ingang van 1 november 1891 werd luitenant-kolonel Borel benoemd tot gouverneur van de Koninklijke Militaire Academie en op 17 november 1891 bevorderd tot kolonel.
Bij Koninklijk Besluit van 29 augustus 1892 werd hem het officierskruis van de Orde van Oranje Nassau met de zwaarden verleend, waarop 27 februari 1894 zijn benoeming volgde tot inspecteur van het militair onderwijs.
Op 21 augustus 1895 tot Generaal-Majoor te zijn bevorderd, werd hij met ingang van 1 januari 1898 op zijn aanvraag gepensioneerd, onder dankbetuiging voor de goede diensten, door hem gedurende zijn veeljarige militaire loopbaan aan den lande bewezen.