Ze bestaan nog: hier en daar drijft op de kabbelende zee van wetenschappers nog een geleerde. Een echte geleerde, die er geen genoegen mee neemt zijn steentje aan het bouwwerk van de wetenschap bij te dragen, maar ook wel eens kijkt hoe dat bouwwerk er voor staat: wat er bij zou moeten en vooral: of het bewoonbaar is.
Zo'n geleerde is Lewis Thomas. En zo schrijft hij. Over wetenschap, over taal, over muziek en over wat dat allemaal heeft te betekenen.
Uit de essays van Lewis Thomas spreekt een diep inzicht, zonder jargon, maar met de kracht van poëzie. Dat leverde hem al eens de National Book Award op.
Lewis Thomas mag trots zijn op zijn hersenen. 'Ik betwijfel', bekent hij, 'of het me ooit zal lukken om zelf mijn gedachten te bedenken'.
Een brein op een miljoen pootjes bevat de beste essays van Lewis Thomas, gekozen en vertaald door Middas Dekkers.