IX antologia wierszy bożonarodzeniowych, „rodzi dobro”. Nie inaczej, znowu biali i ufni w tę jedyną noc. Kilkudziesięciu autorów pisze o własnej drodze do święta i świętowania (w tym M. C. Abramowicz, Ł. Danielewska, Z. Lechowski, W. Różański). Kolędowe, pastorałkowe, ale i zwyczajne, czasem nieporadne i może ckliwe, podrywa przy choince, „... by nie opanował go [tu: Pustelnika północnego ogrodu] duch rezygnacji, pamiętając, że wszystko zaczęło się od młodej, prostej dziewczyny” (A. Rachmajda). Oczywiście, jest w wersach Rodzina św., aniołowie, pasterze, królowie, opłatek z dobrem, zanim „Świecąc mocniej/ w czasie naszej wędrówki/ wypalę się po cichu/ nad ranem” (M. Mikos), z Gwiazdą lub bez gwiazdy...