De bundel Het postume werk van een levende, waarin Musil korte prozastukken en verhalen bijeenbracht die hij vanaf 1910 had geschreven, moest de schrijver onttrekken aan de dodelijke vergetelheid waarin hij dreigde te verzinken. De vaak luchtige stijl is zowel suggestief als bedrieglijk; Musil wist zijn visies en zijn ook wetenschappelijke belezenheid om te zetten in pregnante zinnebeelden van twintigste-eeuws leven. Zijn opvoeding in kinderkazernes en zijn natuurkundige achtergrond dreven hem ertoe meedogenloos en exact het zo actuele grensgebied af te bakenen waarop onze kennis van de wereld te kort schiet en de literatuur haar gissende werk kan doen. In deze schetsen en verhalen, die kunnen wedijveren met die van Franz Kafka en Robert Walser, fixeerde 'Monsieur le Vivisecteur' met microscopische precisie zijn kijk op deze eeuw, zijn relatie met vrouwen, zijn ervaringen op het slagveld, zijn visie op de westerse cultuur, kortweg' de bacillen van alle wereldse gruwelen', Wreed en teder in Törless, imponerend en overweldigend in De man zonder eigenschappen - in deze bundel treedt Robert Musil naar voren als een figuur die het moderne denken op stilistisch bijzondere wijze aantrekkingskracht geeft.

• Musils voor- en richtbeelden willen ons niet verleiden, ze zijn enkel bedoeld om ons te laten ontsnappen aan een clichématige en conventionele manier van denken. - Ingeborg Bachmann
Bron