Als hertogin in Beieren, kroonprinses en uiteindelijk de derde koningin van België is Elisabeth een uitermate fascinerend personage uit de Belgische geschiedenis. Maar wie was deze vrouw? Zelfs vandaag nog roept ze sterke gevoelens op. Sommigen betuigen haar hun lof, anderen zijn dan weer heel cynisch en sarcastisch als het over Elisabeth gaat. Ze was hartelijk, naïef, elegant en zacht, maar ook ijdel, dominant en heel protocollair. Vriend noch vijand kan echter ontkennen dat ze een groot hart had. En maakt het feit dat ze goede en minder goede kanten had haar juist niet heel menselijk? Van haar taak als koningin van België kon Elisabeth enorm genieten. Haar titel verleende haar immers een belangrijke positie met heel wat invloed en aanzien. Elk eerbetoon aan haar adres werd door haar zeer geapprecieerd. Elisabeth stond heel graag in het middelpunt van de belangstelling en ze speelde in tegenstelling tot haar voorgangsters vaak 'zwierig' toneel. Toch had ze een onmiskenbaar plichtsgevoel en daardoor trad ze regelmatig uit de schaduw van haar echtgenoot, koning Albert I. Elisabeth was geen schoonheid, maar haar liefde en fascinatie voor al het mooie wat de mensheid kan scheppen - kunst, literatuur en muziek, geneeskunde en wetenschap - maakte haar zeer aantrekkelijk en hoogst interessant. Zij had het voorrecht door haar status en financiële kracht om alles van heel dichtbij te mogen beleven. En haar interesses voor al het ongewone uit haar tijd gaf haar de naam zeer excentriek te zijn.