Ο Κώστας Παρορίτης για τρεις περίπου δεκαετίες (1903-1931) ασκεί το κριτικό έργο στα εκπαιδευτικά και λογοτεχνικά πράγματα του τόπου μας. Παράλληλα συγγράφει διηγήματα και μυθιστορήματα. Η διηγηματική και η μυθιστορηματική συγγραφική δραστηριότητα εντάσσεται στο ρεαλιστικό διήγημα και "κοινωνιστικό" μυθιστόρημα.
Ο πρώτος άξονας στον οποίο εδραιώνει την κριτική του είναι η πίστη στο δημοτικισμό του Ψυχάρη. Διακατέχεται από την ψυχολογία του αγωνιστή που τα δίνει όλα στην ανάγκη της νίκης. Ο δεύτερος άξονας της φιλολογικής - λογοτεχνικής κριτικής του χαρακτηρίζεται και προσδιορίζεται από τη συνειδητοποίηση της κοινωνικής αποστολής της τέχνης. Η κριτική και η λογοτεχνία του απορρέουν από τη δημοτικιστική και σοσιαλιστική θέση για την εκπαίδευση και το λογοτεχνία. Δεν νοείται για τον Κ. Παρορίτη εκπαίδευση και τέχνη εκτός των πλαισίων του δημοτικισμού και του σοσιαλισμού.
Το σύνολο σχεδόν της κριτικής του παρουσίας συνδέεται με τον Νουμά.