Bella (Rosenfeld) Chagall (1895-1944) was de eerste vrouw van de beroemde schilder Marc Chagall (1887-1985). Zij schreef haar herinneringen tussen 1935, het jaar waarin zij en haar man een reis maakten naar het land van hun jeugd, en 1944, het jaar waarin ze overleed.

In het eerste deel beschrijft zij het huiselijke leven, en met name de feestdagen zoals die in de besloten joodse gemeenschap werden gevierd. In een eenvoudige, poëtische taal roept zij de mystiek-geheimzinnige sfeer op van de tradities: de wekelijkse rituelen, het Loofhuttenfeest en Pesach.

In het tweede deel, waarin ook haar zwijgzame vader en haar ondernemende moeder uitvoerig worden geportretteerd, staat haar ontmoeting met Marc Chagall, de jonge schilder met zijn blauwe ogen en zijn krullende haar, centraal.

Brandende kaarsen is een ontroerend monument voor een jeugd en een liefde en tevens een portret van een verloren gegane wereld.