Huc usque bis jetzt bestaat uit twee delen die aaneengesloten uitgevoerd worden, het eerste gedeelte op Latijnse tekst, het tweede deel in een moderne Duitse vertaling daarvan.

De Latijnse tekst is uit de Carmina Burana (CB126), van een anonieme dichter(es) (12e/13e eeuw).
De Carmina Burana (ca.1230) is een manuscript dat in 1803 werd gevonden in het klooster van Benedikt Beuren, voor het eerst uitgegeven in 1847 en nu Codex 4660/4660a in de Bayerische Staatsbibliothek in München. Het is een verzameling van gedichten (ca. 250), liederen en korte spelen. Algemeen wordt aangenomen dat de auteurs van de Carmina Burana Goliards waren: rondtrekkende studenten en clerici, voor het merendeel vaganten (ook wel ‘varende klerken’ genoemd). De wereldlijke, veelal satirische poëzie van de Goliards floreerde meer dan een eeuw (van ca. 1140 tot 1275) maar verdween geleidelijk door geestelijke onderdrukking.

Voor de compositie Huc usque bis jetzt is gekozen om naast de oorspronkelijke (oude) Latijnse tekst (Huc usque) een (moderne) Duitse vertaling daarvan (Bis jetzt) te gebruiken omdat de Carmina Burana overwegend in het Latijn en in het Middelhoogduits geschreven is en omdat het thema, een ongewenste of onverwachte zwangerschap (en de reacties/kritiek daarop), een onderwerp van alle tijden is.