Teylingen, Hendrik van

Hendrik van Teylingen, geb. 6 juni 1938 als de zoon van een dominee, studeerde aanvankelijk filosofie. Als dienstweigeraar werd hij acht maanden gevangen gezet te Nieuwersluis en Scheveningen. Daarna werkte hij bij een reclamebureau te Amsterdam, als tekstschrijver, deed vertaalwerk en publiceerde gedichtenbundels en romans als De baron fietst rond (1966), Van aldoor groter hoogte plat op het zeil (1973) en Voortdurend gepiep (1974) (zie bibliografie).

Hij won in 1965 de tweede prijs van een VARA-prijsvraag ter gelegenheid van het veertigjarig bestaan met Sonnetten voor tussen de middag.

Verliefd op Bea Vianen reisde hij naar Paramaribo waar hij columns schreef als journalist voor het maandblad Avenue. Reportages hieruit verschenen onder de titel Bedek je schande. Suriname van binnen uit (1972).

Sinds 1975 heet hij Hayesvar Dasa Adhikâri na geïnitieerd te zijn als leerling van Zijne Goddelijke Genade A.C. Bhaktivedânta Swami Prabhupâda, Stichter-âcârya van de Internationale Gemeenschap voor Krishna-Bewustzijn, ISKCON. Hij behoort tot de Hare Krishna's van het eerste uur in Nederland en vertaalde voor de gemeenschap de Bhagavad-gîtâ Zoals-Ze-Is (1971, Bhaktivedânta Book Trust, Amsterdam), de Nectarzee van Zuivere Liefde (1985, idem), Het Krishna-boek (1981, idem); en het S'rîmad-Bhâgavatam (Bhâgavata Purâna), deel 1 en 2 (1983, 1985, idem). Deze boeken worden nog steeds in zijn vertaling door de gemeenschap verspreid.

Hendrik was vier maal getrouwd. Uit het eerste huwelijk had hij twee dochters; uit het tweede een zoon, uit het derde huwelijk drie zoons en het vierde huwelijk bleef kinderloos.

Door onenigheid over het beleid in Nederland van ISKCON na het heengaan van de geestelijk leraar Swami Prabhupâda, kwam hij buiten de gemeenschap te staan. Hierop zocht hij een andere goeroe van een andere vaishnava school; dit was Srila Narayana Maharaj. Ook stichtte hij de Sri Chaitanya gemeenschap te Amsterdam van waaruit hij zijn verdere toegewijde dienst ondernam met Premalâta devi-dâsî aan zijn zijde.

In die hoedanigheid produceerde hij zijn eigen prachtige verdichting van een groot deel van het tiende Canto van het Bhâgavatam in de vorm van twee boeken genaamd De Bovennatuurlijke Geschiedenis van het Spel van Krishna in Vraja en Mathurâ en De Bovennatuurlijke Geschiedenis van het Spel van Krishna in Dvârakâ en de Uddhava Gîtâ welke deel uit maakt van het elfde canto van het Bhâgavatam. Hij maakte drie vertalingen van de Bhagavad Gîtâ en ook schreef hij, samen met Premalata, een boekje voor kinderen genaamd de Wonderbaarlijke Avonturen van Krishna en Balarâma over de jeugdjaren van Krishna zoals beschreven in de eerste helft van het tiende Canto.

Op 25 dec 1998 kwam hij op zijn zestigste te overlijden als gevolg van een hersentumor. Hij werd begraven op het kleine kerkhofje Huis te Vraag waarover hij ooit een gedicht had geschreven dat daar op een monument was geplaatst. Daar Huis te Vraag vol was hebben zijn kinderen en aanhangers zijn urn illegaal bij het monument in de grond gestopt. Hij ligt er dus niet officieel begraven.