فلزیاب یک دستگاه الکترونیکی است که برای تشخیص وجود اجسام فلزی پنهان در زیر سطح زمین یا اشیاء دیگر استفاده می شود. کاربر فلزیاب دستگاه را نزدیک زمین یا جسم نگه می دارد و در صورت وجود فلز، ردیاب زنگ خطر را به صدا در می آورد. فلزیاب ها طیف وسیعی از کاربردها را شامل می شوند، از یافتن گنج های دفن شده در زیر زمین تا تضمین امنیت در فرودگاه ها. فناوری پشت فلزیاب ها طی سال ها توسعه یافته است و نسل فعلی آشکارسازها بسیار قابل اعتماد و کارآمد هستند.
فلزیاب ها از یک سیم پیچ تشخیص که یک سیم پیچیده شده به شکل سیم پیچ است و یک ترانزیستور یا مداری که میدان مغناطیسی ساطع می کند تشکیل شده اند. هنگامی که یک جسم فلزی با این میدان مغناطیسی تماس پیدا می کند، باعث تغییر در جریان عبوری از سیم پیچ می شود و این تغییر توسط مدار تشخیص داده می شود. این تغییر در جریان سپس تقویت می شود و به سیگنال صوتی یا سیگنال الکتریکی تبدیل می شود که باعث ایجاد زنگ هشدار می شود.
فلزیاب ها توسط علاقه مندان و جویندگان گنج در سراسر جهان برای یافتن اشیایی مانند سکه ها و جواهرات پنهان در زمین استفاده می شود. این شکل از فلزیابی به عنوان "کاوش" شناخته می شود. در عین حال، فلزیاب ها نیز به طور گسترده توسط پرسنل امنیتی برای شناسایی موارد مشکوک استفاده می شود، زیرا اشیاء فلزی به ندرت در مناطق محدود خاص مجاز هستند. فلزیاب ها علاوه بر تشخیص اجسام فلزی، برای شناسایی اقلام غیرفلزی مانند مواد منفجره پلاستیکی و مواد مخدر نیز استفاده می شوند. گنج یاب ها همچنین برای شناسایی قطعات فلزی سرگردان در داخل تجهیزات پزشکی استفاده شده اند و ایمنی را در بیمارستان ها تضمین می کنند.
اولین فلزیاب در سال 1881 توسط الکساندر گراهام بل مخترع تلفن ساخته شد. در آن زمان، فلزیاب یک وسیله جدید بود و به عنوان کمکی برای استخراج معادن و به عنوان یک اسباب بازی استفاده می شد. اما با پیشرفت تکنولوژی، فلزیاب ها برای کاربردهای صنعتی خود شناخته شدند. در طول قرن بیستم، فناوری پشت فلزیاب ها به طرز چشمگیری بهبود یافته بود و از آن زمان به دستگاهی ارزشمند در بسیاری از صنایع تبدیل شده است و نتایج دقیق و قابل اعتمادی را برای کاربران ارائه می دهد.
Reading Log
Here are the books rootanasadi is currently reading, have already read, and want to read!