Ο Ευγένιος Λεβινέ (Αγ. Πετρούπολη, 1883 - Μόναχο, 1919), γεννήθηκε στη Ρωσία από Εβραίους γονείς. Ο πατέρας του, Τζούλιους, πέθανε όταν ήταν 3 ετών και η μητέρα του Ροζαλία Γκόλντμπεργκ μετανάστευσε στη Γερμανία, αρχικά στο Βισμπάντεν και στη συνέχεια στο Μανχάιμ. Παρακολούθησε σπουδές νομικής στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, διέκοψε όμως τις σπουδές του και ξαναγύρισε στη Ρωσία για να λάβει μέρος στη ρωσική επανάσταση κατά του Τσάρου του 1905. Μετά την αποτυχία της επανάστασης εξορίστηκε στη Σιβηρία, από όπου απέδρασε και επέστρεψε στη Γερμανία. Το 1915 παντρεύτηκε τη Rosa Broido και απέκτησε έναν γιο. Για ένα διάστημα υπηρέτησε με τις τάξεις του γερμανικού στρατού στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά τη λήξη του πολέμου έγινε μέλος του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (KPD). Το 1919 συμμετείχε στην προσπάθεια ίδρυσης σοσιαλιστικής δημοκρατίας στη Βαυαρία, μαζί με το ανεξάρτητο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (USPD). Μετά τη δολοφονία του ηγέτη του τελευταίου, Kurt Eisner, οι κομμουνιστές ανέλαβαν τον έλεγχο της κυβέρνησης υπό την ηγεσία του Λεβινέ, που αντικατέστησε τον Ernst Toller. Η σοβιετική δημοκρατία της Βαυαρίας, όμως, που ίδρυσαν, έζησε μόνο για μερικές εβδομάδες. Στις 3 Μαΐου 1919 ο γερμανικός στρατός με 39.000 άντρες κατέλαβε το Μόναχο, φονεύοντας και συλλαμβάνοντας τους επαναστάτες. Ο ίδιος ο Λεβινέ φυλακίστηκε στις φυλακές Stadelheim, δικάστηκε και τελικά εκτελέστηκε στις 5 Ιουνίου 1919, ως ένοχος για την εκτέλεση ομήρων κατά τη διάρκεια της Κομμούνας.